نیت الهی ، رنگ خدایی

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ بَلِّغْ بِإِیمَانِی أَكْمَلَ الْإِیمَانِ، وَ اجْعَلْ یَقِینِی أَفْضَلَ الْیَقِینِ، وَ انْتَهِ بِنِیَّتِی إِلَى أَحْسَنِ النِّیَّاتِ، وَ بِعَمَلِی إِلَى أَحْسَنِ الْأَعْمَالِ»(صحیفه سجادیه، دعاى 20) امام سجاد علیه السلام می‌فرماید: «خدایا برای كارهایی كه انجام می‌دهم نیتم را بهترین نیت قرار بده. » این جمله را بازكنیم ببینیم چقدر مطلب دارد. تازه این اطلاعات بنده است نه حرف امام. این را داشته باشید كه بارها گفته‌ام كه هیچ وقت و هیچ كس از اسلام نمی‌تواند حرف بزند و هركس هرچه می‌گوید اطلاعات خودش میباشد. یعنی زمانی كه علی علیه السلام را تعریف و تمجید و توصیف می‌كنم یعنی علم من به این اندازه است نه اینكه علی علیه السلام این است. وقتی از تابیدن آفتاب در اتاقهای منزل تعریف می‌كنی، یعنی این مقدار از نور آفتاب در خانه شما آمده نه اینكه خورشید این است. مگر اسلام را می‌شود به آن دست پیدا كرد. حال یك جمله كوتاه: «وَ انْتَهِ بِنِیَّتِی إِلَى أَحْسَنِ النِّیَّاتِ». شما كلمه كیمیا را شنیده‌اید. می‌گویند: کیمیا را بزنید به مس طلا می‌شود. این کیمیا چیست؟ جواب: نیت كیمیا است. چون به بدترین كارها نیت خوب بزنی می‌شود عبادت، و به بهترین عبادتها و كارها نیت بد بزنی خراب می‌شود. جراح و چاقوكش هر دو شكم پاره می‌كنند. به جراح پول می‌دهند و از چاقوكش پول می‌گیرند. و لذا در قرآن زیاد فرموده: «فی سَبیلِ اللَّهِ» یعنی كاری كه می‌كنید در راه خدا باشد. و جملة «ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ» بقره/207 كاری كه می‌كنید برای رضای خداوند باشد. و یا جملة «لِوَجْهِ اللَّهِ» دهر/9 كاری كه می‌كنید برای رضای خداوند باشد. و یا جملة «لله » كاری كه می‌كنید برای رضای خدا باشد. تعبیرات مختلف و زیادی است از این قبیل. در انتخاب همسر، شغل، حرف، مكان، زمان، افطاری دادن، سلام كردن، برای خدا باشد. چرا سلام كردی؟ اگر چون پول دارد سلام کردی، جهنمی شدی. امام رضا علیه السلام: «اگر كسی به خاطر پول سلام كند یك سوم دینش از بین رفته است. » اگر روز جمعه نیت غسل جمعه و یا هر غسل دیگری كنی، ثواب می‌بری. ولی اگر نیت نكنی در تمام اقیانوسها هم شیرجه بروی، ثوابی به تو نمی‌دهند. هزار بار هم آب به صورت بریزی تا نیت نباشد، وضو نیست. نیت، یك قاشق ماستی است كه به یك دیگ شیر بزنی همه ماست می‌شود، و با یك نیت خدایی همه كارها را می‌شود خدایی كرد. در جبهه به یكی گفتند: او شهید راه الاغ شده است. وقتی علت را پرسیدند، گفتند:

او نگاهش به دشمن خورد دید الاغ خوبی زیر پای یكی از دشمنان است گفت او را می‌كشم الاغش را صاحب می‌شوم رفت و اتفاقاً كشته شد ولی شهید راه خر. و لذا صبّاغ «صِبْغَة»: یعنی رنگ و رنگرز، «صِبْغَةَ اللَّهِ» بقره/138 یعنی كارها را رنگ خدایی بدهید. گوشواره برای دختر می‌خری شبی باشد كه نماز می‌خواند تا رنگ عبادت پیدا کند، بنایی می‌کنی برای خدا خانه را رو به قبله بساز. «وَ اجْعَلُوا بُیُوتَكُمْ قِبْلَةً» یونس/87 خانه‌ها را رو به قبله بسازید(و به تفسیر دیگر مقابل هم برای امنیت). شكستنی می‌خواهی بخری، زمانی كه افطاری می‌دهی تهیه كن بعد هم بگذار برای استفاده‌های بعدی. بگذار خریدتان رنگ افطاری داشته باشد. آب صورتتان میریزید رنگ وضو داشته باشد؛ شیرجه می‌روی رنگ غسل داشته باشد. «وَ انْتَهِ بِنِیَّتِی إِلَى أَحْسَنِ النِّیَّاتِ». ما بهتر از كعبه داریم؟ ! (کعبه جایی كه بیشتر از یك میلیارد روبروی او نماز می‌خوانند) و بهتر از ابراهیم داریم؟ ! ولی باز حضرت ابراهیم(ع) به هنگام ساختن كعبه می‌گوید: «رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا» بقره/127 خدایا از ما قبول كن. خانه: كعبه و بنا: ابراهیم و شاگرد: اسماعیل باشد ولی باز هم باید رنگ خدایی داشته باشد. اما یكی هم برای مریضی برای رضای خدا سوپ می‌پزد، ممكن است كسی با پختن سوپ از لابلای عدسها برود بهشت. و من هم تفسیر می‌خوانم و می‌نویسم ممكن است برای پول و. . . باشد و از لابلای آیه‌ها بروم جهنم. بی دلیل نیست كه این همه قرآن گفته: «قربة الی الله » نیت مهم است. همه مردم دوش می‌گیرند ولی شما بگو غسل می‌كنم «قربة الی الله ». این نیت، مثل نخی است که داخل اسكناس است و این به اسكناس ارزش می‌دهد، همان طور نیت و قصد قربت به كارها ارزش می‌دهد. سؤال: چه كنیم تا برای خداوند كار كنیم؟ جواب: هستی برای بشر است، ابر و باد و مه. . . قرآن هم همین را می‌گوید: «خَلَقَ لَكُمْ» بقره/29 و «سَخَّرَ لَكُمْ» حج/65 و «مَتاعاً لَكُمْ» مائده/96 و بشر برای عبادت کردن. قرآن می‌فرماید: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ» ذاریات/56 (ما خلق نكردیم جن و انس را مگر برای عبادت). عبادت فقط نماز نیست، بلكه هر كاری كه رنگ خدایی داشته باشد، نماز رنگ عبادت نداشته باشد عبادت نیست ولی نجاری رنگ عبادت داشته باشد، عبادت است. سؤال: چقدر عبادت كنیم؟ جواب: قرآن می‌فرماید: «وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى یَأْتِیَكَ الْیَقینُ» حجر/99 عبادت تا آنجا كه به یقین برسی. سؤال: پس اگر به یقین رسید دیگر عبادت نكند؟ جواب: نه. مثال اگر گفتیم می‌خواهی پشت بام بروی نردبان بگذار، معنایش این نیست كه هر زمان به پشت بام رسیدی نردبان را بردار. عبادت كن تا به یقین برسی نه به این معنی كه وقتی به یقین رسیدی عبادت نكن. حالا چه كار كنیم که کارهایمان رنگ خدا بگیرد؟ جواب: اول باید حساب باز كنیم برای خداوند و غیر خداوند. در قرآن دویست و نه مرتبه «دُونِ اللَّهِ» و «دُونِه»(غیر خداوند) به کار رفته است، من سیمایی از آنهایی كه برای خدا و غیر خدا كار می‌كنند را بیان کنم تا راهگشا برای همه ما و نسل جوان ما بخصوص در این ماه رمضان باشد، چون گاهی انسان فكر می‌كند نیتش خداست و حال آنكه نیست، نیت خدایی اینطور در قرآن تعریف شده است: قرآن می‌فرماید: «لا نُریدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً» دهر/9 نه از شما پاداش می‌خواهم و نه تشكر. پس علامت اخلاص نه پاداش و نه تشكر است. امام حسن و امام حسین علیهما السلام مریض شدند حضرت پیامبر اکرم(ص) به عیادتشان رفته و پیشنهاد نمود به علی علیه السلام برای شفای آنها روزه نذر كنید، روزه گرفتند و هنگامی که برای افطار با زحمت غذایی را آماده كردند، و حضرت زهرا علیهاسلام الله افطار را آماده كرد، یتیمی درب خانه آمد غذا را به او بخشیدند و با آب افطار کردند، شب بعد زمان افطار اسیر آمد، شب بعد مسكین آمد و هر سه شب غذا را می‌بخشیدند. قرآن نازل شد که: «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً» دهر/8 سه شب با آب روزه گرفته و غذا نخورده بودند، رنگها پریده و زمانی هم كه غذا را می‌بخشیدن می‌گفتند: «لا نُریدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً» ما از شما توقع پاداش و تشكر نداریم. در کارها اگر اراده پاداش و تشكر داشته باشی معلوم می‌شود اخلاص نداری.
　امتیازات قصد قربت و اخلاص:

1 - پاداش بر اساس سعی است نه كار: می‌فرماید: «وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى» نجم/39 نفرموده «لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما عَمِلَ» سعی که بكنی برای كار خیر، من پاداش می‌دهم چه كاری صورت بگیرد یا نه. رفتی بیمارستان برای عیادت مریض، گفتند: خوب شده رفته، برای زیارت مؤمنی رفتی دیدی نیست و برای نماز جماعت به مسجد رفتی امام جماعت نیامد، همین كه به فكر آن بوده‌ای عبادت است. در بنایی تا كار نكند مزد نمی‌گیرد، ولی خداوند كار نمی‌خواهد بلکه سعی می‌خواهد گرچه به كار و نتیجه هم نرسد. برای افطاری غذا پختی، نیامدند بخورند شما ثوابش را داری غذاها را هم خودت بخور. در چلوكبابی تا غذا نخوری پول نمی‌دهی ولی خداوند نخوری هم پاداش می‌دهد.

2 - خداوند كم را می‌پذیرد: «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ» زلزال/7. خداوند كم را هم پاداش می‌دهد، ولی اگر خانم گفت: یك كیلو انگور بخر. ولی تو یك خوشه خریدی خانم اعتراض می‌كند، و همچنین اگر برای مهمان نصف استكان چای بیاوری. خلق کم را قبول نمی‌کند ولی خدا قبول می‌کند.

3 - خداوند جنس معیوب را هم قبول می‌كند: شما زمانی كه گوجه می‌خری ترشیده و پوسیده را قبول نمی‌كنی. (خداوند جنس آشغال را هم می‌خرد) خداوند جنس را در هم می‌خرد. امام علیه السلام نماز می‌خواند و می‌گوید: «ان كان فی ركوعها او سجودها خلل او نقص» اگر در ركوع و سجود نقصی دیدی، شتر دیدی ندیدی، درهم قبول كن، خدا كم و معیوب را می‌خرد.

4 - خداوند گران می‌خرد: «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنینَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ» توبه/111. خداوند از مؤمنین جان و مالشان را می‌خرد به بهشت. مردم فوقش با یك كف یا صلوات و یا یك خیابان بنام او کردن و یك گل به گردن انداختن شما را می‌خرند.

5 - معیوب را می‌پوشاند: اگر یك مشتری یك جعبه میوه را با پوسیده هایش بخرد و یا یك خانه را با عیوبش هم حاضر باشد بخرد ولی به رخ انسان هم می‌كشد كه من از شما جنس معیوب می‌خرم و عیب‌ها را رو می‌کند. ولی خداوند: «یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ»(كافی، ج2، ص578) خوبیها را ظاهر می‌كند و بدیها را می‌پوشاند. هر كدام از ما گناهانی را مرتكب شده‌ایم كه اگر پدر و مادر بفهمند از خانه بیرونمان می‌كنند و اگر دوست ما بفهمد از آن نوار و عكس می‌گیرد و فتوكپی آن را برای آبرو ریزی پخش می‌کند. چه بسیار نامه‌هایی و چه بسیار كه پسر و دخترها در پارك و با یك بستنی گول خورده‌اند و قول ازدواج داده و بعد هم آبروی دختر رفته، دختر زمین گیر شده و روزی یک لیتر اشك می‌ریزد. مردم ما را برای خودشان می‌خواهند و خدا ما را برای خودمان می‌خواهد. استكبار هم همین طور است، اینكه آمریكا می‌گوید: از فلان و فلان كشور حمایت می‌كنم. مثل حمایتی است كه ما از انار آبدار می‌كنیم. دو دستی او را می‌گیریم و با فشار آبش را می‌كشیم وقتی هم آبش تمام شد، او را پرت می‌كنیم. تا این كشور نفت دارد می‌گویند: امیدواریم در روند تكاملی روابط فی ما بین ما به پیشرفت برسیم، اگر نفت تمام شد مردم از گرسنگی بمیرند، آمریکا معلوم نیست با اینها چه خواهد كرد. كسی ما را دوست ندارد. فقط خدا ما را دوست دارد. کار را برای خدا انجام دهیم. برای خدا برویم مسجد کار نداشته باشیم که حال این مسجد قشنگ است یا نه؟ دوستانم این مسجد هستند؟ این درس را بخوانم پول دارد؟ فلان شهر بروم، با فلانی ازدواج كنیم. . . حدیث: «اگر كسی دختر را قبول كند برای پولهای پدر خانم و یا شكل دختر، خداوند از هر دو تا، او را ناكام می‌كند. » و دختر هم همین طور است كه اگر با فلانی به خاطر خانه و ماشین و تلفن ازدواج کرد، چنان زندگی او تاب می‌خورد و اصلاً سرمایه ازخداست ما كسی نیستیم. نمی‌دانم چه تعبیری بگوییم: غصه خدا را بخوریم و بگویم خدا غریب است. . . نمی‌دانم چه تعبیری به کار ببرم كه زشت نباشد. هستی و نیستی دست خداست، با این وجود خدا برای رشد انسان می‌فرماید: «مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثیرَةً» بقره/245 كیست كه به خداوند قرض بدهد، قرض به فقرا قرض به خداست. چرا درس می‌خوانی؟ برای اینكه با دیپلم در جامعه عزیز شوم. عزت را از دیپلم می‌خواهی؟ خدا می‌فرماید: «أَ یَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمیعاً» نساء/139 از دیگران عزت طلب می‌كنید در حالی که عزت نیست مگر در نزد خدا. کنار او عكس گرفتی كه عزت پیدا کنید؟ ! نیت کیمیا است: «وَ انْتَهِ بِنِیَّتِی إِلَى أَحْسَنِ النِّیَّاتِ» حاج احمد آقا می‌فرمود: «اگر امام(خمینی ره) آب به دست كسی می‌داد برای خدا بود. » به امام(ره) گفتند: در مسیر هر شب شما یك منزلی روضه است و شما از آنجا عبور می‌كنی و هر شب صاحب جلسه دم درب ایستاده و به شما سلام می‌كند، شما یك شب در جلسه آنها شركت كنید. امام فرمودند: «من می‌خواهم شركت كنم ولی فكر می‌كنم اگر شركت كردم برای سلامی است كه صاحبخانه كرده و برای خداوند نباشد. »
　سؤال: دنیا چیست(لقب‌های دنیا)؟

جواب: قرآن می‌فرماید:

1 - «عَرَضَ الْحَیاةِ الدُّنْیا» نساء/94 دنیا عرضی است. «عرض »: یعنی عارضه، یعنی: می‌پرد. زنده باد، مرده باد، جاوید شاه، مرگ بر شاه، همه می‌پرد.

2 - دنیا غنچه است: «زَهْرَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا» طه/131. یعنی این غنچه برای هیچ كس گل نمی‌شود، كی بچه زبان باز می‌كند؟ كی راه برود، كی مدرسه برود، كی دبیرستان، كی دانشگاه؟ همه نشسته‌اند دنیا گل شود ولی همه در انتظار آن هستند و دنیا برای کسی گل نمی‌شود.

3 - دنیا كم است: قرآن می‌فرماید دنیا: «أَدْنى» است و «مَتاعُ الدُّنْیا قَلیلٌ» نساء/77. بهره دنیا كم است. الان مثلاً در این سالن 600 نفر هستید، سن شما هم 20 سال نشده ان شاء الله هر كدام 80 سال عمر دارید و60 سال دیگر می‌ماند. 60 ضربدر 600 می‌شود 36000 سال عمر زیر این سقف است و هر صد سالی یك قرن تقسیم بر صد 360 قرن می‌شود. شما با این زمان و عمر می‌خواهید چكار كنید؟ اگر كیمیای قصد قربت را به این دیگ شیر عمر زدید تمامش ماست می‌شود، همه قابل بهره برداری سالم است و تمام مسها طلا می‌شود. دعای ماه رجب بخوانم: «خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَیْرِكَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلَّا لَكَ»(صحیفه سجادیه، دعاى 46) باختند آنهایی كه برای غیر خدا كار كردند.

4 - لذتهای دنیا همراه با غصه‌ها است: اگر بخواهی نیم ساعت غذای لذیذ بخوری، 6 ساعت باید توی آشپزخانه روی پا بایستی، دنیا كیفش به زحمتش نمی‌ارزد. ولی آخرت این طور نیست. و تازه این طور نیست كه هركس دنبال دنیا رفت به آن می‌رسد. قرآن می‌فرماید: «مِنْكُمْ مَنْ یُریدُ الدُّنْیا» آل عمران/152 - «مَنْ كانَ یُریدُ الْعاجِلَةَ عَجَّلْنا لَهُ فیها ما نَشاءُ لِمَنْ نُریدُ» اسراء/18. گاهی انسان به سمت دنیا می‌رود ولی به آن نمی‌رسد. (مثل آن آقایی كه در میدان جنگ به قصد خر رفت به آن هم نرسید و کشته راه خر شد.) ولی اگر کسی برای خدا کار کند در کنارش به دنیا هم می‌رسد. برای خدا درس خوانده و عبادت كنیم. 5 - اگر برای خدا كار كنیم عقده‌ای نمی‌شویم: ما درس خواندیم چرا جمهوری اسلامی ما را استخدام نمی‌كند؟ فرزند من لیسانس است و شغل ندارد؟ مگر تو درس خوانده‌ای برای با سواد شدن یا اینكه دولت كار بدهد؟ اگر انسان از اول نیت كند كه من تحصیل را برای اینكه خدا دوست دارد ادامه میدهم و اگر دولت شغل داد که داد و اگر هم نداد شغل آزاد انجام میدهم، این انسان عقده‌ای نمی‌شود. اگر تحصیل به قصد شغل از دولت باشد، اگر كار پیدا نشد، كینه دولت را به دل می‌گیری و بغض جمهوری اسلامی را. شما اگر به قصد پلو آمدی منزل ما دیدی آبگوشت است فحش می‌دهی، از اول بگو می‌روم با این شیخ سلام و علیك و مسأله‌ای بپرسم حالا چای و غذا هم بود یا نبود برایت مهم نیست. البته معنای اینكه برای آخرت كار كنیم این نیست كه دنیا را رها كنیم. مرحوم مطهری می‌گوید: یك جمله را از یك طرف بخوانی درست و از طرف دیگر نادرست می‌شود: درست: دنیا برای شما نادرست: شما برای دنیا.
هدف درس باید برای خدا باشد نه برای دنیا، انسان مخلص هیچ زمان عقده‌ای نمی‌شود. اگر من برای ده شب به شهری دعوت شدم بعد دیدم دیگری آمده بیان خوب دارد و جوانها را جذب كرده و عوام استفاده می‌كنند خوشحال شدم و گفتم با وجود او نیازی به من نیست، من می‌روم مكان دیگری، این اخلاص است. ولی اگر بگوید: نه سنگر را نگهدار. او از هیأتی و شما از هیأتی دیگر هستید. نمی‌شود چراغ حسینیه خاموش باشد. پدر در پدران چنین وچنان. . . پلو قیمه می‌دهیم جمعیت بیایند اینجا، آنها می‌گویند ما چلوكباب می‌دهیم، او می‌گوید: ما طبل می‌آوریم دیگری با هزار تك و پاتك. . . برای اینكه هدف خدا نیست. بگذار همه بروند پای منبر او شما یك دهه دیگر بخوانید. یكبار در یك خیابان ده جا روضه است و یك دفعه هم 5 ماه است كسی آنجا سخنرانی نكرده. وقتی هدف خدا باشد چه من باشم یا شما فرقی نمی‌کند. فردی می‌خواهد پولی برای كار خیر به نهضت سواد آموزی بدهد، اگر قصد من خدا باشد می‌گویم: نه این را بده برای نمازخانه جوانان و مدارس، نماز جوانان و نوجوانان مهمتر از بزرگسالان است. بنده سخنرانی می‌كنم بعد در انتخابات اگر به من رأی ندادید دیگر هیچ وقت خودم را كاندید نخواهم كرد و بگویم: این مردم قدردان نیستند و چه و چه. . . ولی اگر برای خدا باشد در هر صورت قهر نمی‌كنم، انسان مخلص قهر نكرده، استعفا نمی‌دهد، عقده‌ای نمی‌شود. خانم بچه دار شده کتاب كودك آقای فلسفی را بدهیم بجای گل، چون گل پرپر می‌شود ولی کتاب می‌ماند. همیشه هدیه‌ها را ابدی كنیم، ابدی و قدیمی خداست بند به او شویم تا ابدی و قدیمی شویم و رنگ خدایی پیداکنیم