حدیث (1) امام على عليه السلام :

اَلنّاسُ كَالشَّجَرِ شَرابُهُ واحِدٌ و َثَمَرُهُ مُختَلِفٌ؛

مردم همانند درختان اند كه آبشان يكى است و ميوه هايشان گوناگون.

شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غررالحكم و دررالکلم ج2، ص136، ح2097

حدیث (2) امام على عليه السلام :

اَلنّاسُ إلى أشكالِهِم أَميَلُ؛

مردم به همانند خود، بيشتر تمايل دارند.

 امالی(صدوق) ص 229 ، ح 14 -بحارالأنوار(ط-بیروت) ج75، ص92، ح100

حدیث (3) امام صادق عليه السلام :

اَلنَّومُ راحَةٌ لِلجَسَدِ و َالنُّطقُ راحَةٌ لِلرّوحِ و َالسُّكوتُ راحَةٌ لِلعَقلِ؛

خواب، آرام بخش جسم است، سخن گفتن آسايش روح است و سكوت، سبب راحتى عقل است.

من لايحضره الفقيه ج4، ص402، ح5865

حدیث (4) امام على عليه السلام :

 إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَ كَرَاهَةً وَ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَأْتُوهَا مِنْ إِقْبَالِهَا وَ شَهْوَتِهَا فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُكْرِهَ عَمِي‏

 
دلها را حالتِ خواستن و ناخواستن و روى آوردن و پشت كردن است. از راه خواسته ها و تمايلات سراغ قلبها برويد، چرا كه اگر دل را به كارى مجبور كنند، كور مى شود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 66 ، ح 887 {نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 503 ،  حكمت 193 }

حدیث (5) امام على عليه السلام :

مَن لَم يُحسِن ظَنَّهُ استَوحَشَ مِن كُلِّ أَحَدٍ؛

آن كس كه گمان خود را نيكو نسازد (و بدبين باشد) از هر كسى وحشت مى كند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 254 ، ح 5333

حدیث (6) امام على عليه السلام :

اَلنّاسُ أعداءُ ماجَهِلوا؛

مردم، با آنچه نمى دانند دشمن اند.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 553 ، حكمت 438

حدیث (7) امام على عليه السلام :

 خَوَافِي الْأَخْلَاقِ تَكْشِفُهَا الْمُعَاشَرَة؛

خصلت ها و اخلاق پنهان را، معاشرت آشكار مى سازد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 437 ، ح 10029

حدیث (8) امام صادق عليه السلام :

رَجُلاً يَسأَلُ اَبا عَبدِ اللّه  عليه السلام فَقالَ: الرَّجُلُ يَقولُ أَوَّدُكَ، فَكَيفَ أَعلَمُ أَنَّهُ يَوَدُّنى؟ فَقالَ: اِمتَحِن قَلبَكَ، فَإن كُنتَ تَوَدُّهُ فَإنَّهُ يَوَدُّكَ؛

شخصى از امام صادق عليه السلام پرسيد: گاهى به من گفته مى شود: دوستت دارم. از كجا بدانم كه (راست مى گويد و) دوستم دارد؟ حضرت فرمودند: قلب خودت را بيازماى، پس اگر تو او را دوست دارى، بدان كه او نيز تو را دوست دارد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص652، ح2

حدیث (9) رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

بِمَوتِ النَّفسِ تَكونُ حَياةُ القَلبِ و َبِحَياةِ القَلبِ البُلوغُ إِلَى الاِستِقامَةِ؛

زيرا پا گذاشتن هوا و هوس، دل را زنده مى كند و زنده دلى، سبب استقامت است.

مستدرك الوسايل و مستنبط المسایل ج11، ص226، ح12813

حدیث (10) امام صادق عليه السلام :

مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفسَهُ؛

هر كس بداخلاق باشد، خودش را شكنجه و آزار مى دهد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص321، ح4